duvarların dilini geç, koltukların anlatacak çok şeyi var o evde.

evdeyiz.

özgür emrah serbes hikayesi okuyor, burcu yanına kıvrılmış, bense bunları yazıyorum. geçmiş günlerde burada neler yaşandığını yazacağım daha sonra. yazın istanbul'da kalmak için ücretsiz emek işçiliği arıyorum. özgür bir iş önerdi, daha sonra konuşmak üzere.

bugün önce bekirler'in yanına uğradık moda köşede üçümüz, sonra ehlikeyf'de ebeveyn üstüne saatlerimizi alan konuşmalar. sonra ece ve barış geldi yanımıza. bir süre sonra gece sonlandı.

şimdi evde üçümüzüz.

özgür emrah serbes hikayesi okuyor, burcu yanına kıvrılmış, bense bunları yazıyorum. aklımdan gemiler geçiyor, duymuyorsun, otobüslere biniyorum, şehirler değiştiriyorum, savruluyorum.

ama mutluyum. gülüşler kalıyor geriye, ellerin kalıyor, kokun kalıyor, düşünmekten korktuğum şeyler, dokunmalar, kokular, anılar kalıyor. öncesi var; saklı, sonrası yok, açık.

'napıyoruz bu gezegende diye düşündüm.'